β΄ ΑΝΕΠΙΔΟΤΟΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Πολλά βαθειά τα σκάψαμεν, Μάμμα, τα χαρακώματα
Κρατώ το χέρι μου έτοιμον, να μη σας ατιμάσουν
Να μη ξεχάσεις το ψωμί, το πλουμιστόν, του γάμου
και το μεταξωτόν ’φαντόν της νυφικής παστάδας
Θα ντύνομουν, Μάμμα, γαμπρός στες Δεκαοχτώ τ’ Αυγούστου
Η Ανδρούλα μου με καρτερεί με καλπασμόν στα στήθια
Πότε θα γείρω να την δω, να κάμωμεν φαμίλιαν,
μύριες ν’ ανδρώσωμεν γενιές να στήσουν το Νησί μας;
Μάμμα! Φωτιές ανάβουνε τρογύρω στα Όνειρά μας
Έρχονται κατά πάνω μας! Μάμμα, σε χαιρετάω
Μες στων συντρόφων τις σορούς, στο τελευταίον «Κύριε»,
ποιος θα μού ψάξει το δεξί, την βέραν να μ’ αλλάξει;

[Από την έκδοση]