Ανελήφθης με ολόκληρο τον Μαύρο Κήπο
μέσα στον οποίο έζησες τον
χαλασμό της Τρίτης Σφραγίδας
πλάι στις αδελφές σου,
την θεία Ελλάδα και την νονά Θεσσαλία!
Ω βουνοί και νάπαι και ανθρώπων πληθύς
κλαύσατε και πάντα θρηνήσετε,
συν εμοί. Χάσαμε την Μάνα, τα βουνά μας, τα αρώματα
της ταπεινής ζωής μας […]
Έκτοτε μου θυμίζεις με χίλιους τρόπους
πως σας χρωστάω μια κανονική κηδεία και ένα μνήμα,
και ως άλλος Ελπήνωρ με πιλατεύεις να γυρίσω πίσω
στα Μαύρα Βουνά…

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)