Στα δέντρα που είχαν λέξεις έβαλα πουλιά

Λες και θα σιωπούσαν κάποτε

Στα ποτάμια που κυλούσαν νοήματα έβαλα νερά

Λες και θα στερεύαν κάποτε

Τα κατέστρεψα

Και ησύχασα

Από τότε η ζωή είναι τόσο καλή και δίκαιη μαζί μου

Βλέπω ένα κορίτσι ν’ ακουμπάει ένα ποδήλατο

Σ’ ένα δέντρο δίπλα στην όχθη ενός ποταμού

Ακούω τα πουλιά και δεν καταλαβαίνω λέξη

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)