Ο φόβος σκάβει ένα λαγούμι και τρυπώνει τρέχοντας

Την ώρα που μες από τα ουράνια θάμνα

Το ούρλιασμα της συννεφολύκαινας

Σκορπάει στου κάμπου το πετσί θύελλα ανατριχίλας.

Κι ύστερα στρώνει στρώνει χιόνι χιόνι αλύπητο,

Κι ύστερα πάει φρουμάζοντας στις νηστικές κοιλάδες,

Κι ύστερα βάζει τους ανθρώπους ν’ αντιχαιρετίσουνε: – φωτιά ή μαχαίρι!