[…] Η ιδέα, ο σχεδιασμός και η διεξαγωγή της έρευνας, για τις συνέπειες της επιβολής του μονοτονικού, είναι προϊόν παρατηρήσεων και προβληματισμών που έγιναν σε χώρο όχι της εκπαίδευσης, αλλά της υγείας, όταν διαπιστώθηκε ότι, εκτός από τους φυγόπονους διορθωτές («κάτω τα αιματοβαμμένα γραπτά»), τώρα έχουμε και πελατοθήρες θεραπευτές… καθώς και βεβαιωσιολόγους για μαθησιακές δυσκολίες, δυσλεξίες και «δυσλεξίες».
Η έρευνα αυτή είναι, δυστυχώς, η πρώτη και η μόνη η οποία έχει γίνει κατά τα 23 χρόνια που πέρασαν, από τη μεταμεσονύχτια συνεδρίαση της Βουλής των Ελλήνων, της 11ης Ιανουαρίου του 1982, όταν με μια άσχετη τροπολογία επεβλήθη η κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων.
Ο Εκπαιδευτικός-Ερευνητικός Τομέας του Ανοικτού Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου διεξήγαγε, από το 1999 έως το 2002, την παρούσα έρευνα, σκοπός της οποίας ήταν να διερευνήσει την επίδραση που, ενδεχομένως, έχουν η εκμάθηση της ιστορικής ορθογραφίας και η αντίστοιχη της απλοποιημένης γραφής (μονοτονικό) στις ψυχοεκπαιδευτικές ικανότητες και λειτουργίες του ατόμου. Συμμετείχαν 21 ψυχολόγοι, 2 στατιστικολόγοι κι ένας ψυχίατρος.
Τα ευρήματα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι με την εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών-ιστορικής ορθογραφίας ωριμάζουν ταχύτερα: οι οπτικές λειτουργίες, καθώς και οι γνωστικές, όπως η Αντίληψη και η Μνήμη. Δηλαδή διαπιστώθηκε θετική επίδραση στις οπτικοαντιληπτικές ικανότητες και λειτουργίες των παιδιών, από 6 έως 9 ετών, τις οποίες η εκμάθηση αυτή αναπτύσσει με επιταχυνόμενο ρυθμό. Και, όπως είναι γνωστό, η ωρίμανση των οπτικοαντιληπτικών και γνωστικών ικανοτήτων και λειτουργιών συνεπάγεται και περαιτέρω θετική σχολική επίδοση.
Η εκμάθηση αυτή μπορεί να ενεργήσει προληπτικά στην εμφάνιση ορισμένων μαθησιακών δυσκολιών (δυσλεξίες κ.ά.), αλλά και θεραπευτικά, όταν οι δυσκολίες αυτές έχουν ήδη εμφανισθεί.