Έχοντας άλλοθι το φως και μοίρα την Εκάτη
περπάτησε ο θίασος στον ρου της Ιστορίας
ξοδεύτηκε σαν όνειρο σε λάθος αυταπάτη
πίνοντας αίμα απ’ την πηγή της πρώτης ασωτίας·
στεγνό κορμί του δόθηκε κανόνας μιας νηστείας
σαν ελεγεία στην πληγή να γλείφει το αλάτι.

(Από το οπισθόυφυλλο του βιβλίου)