Ο Μανώλης Αγγελόπουλος είναι ένας από τους μεγαλύτερους λαϊκούς ερμηνευτές που ανέδειξε αυτός ο τόπος. Ο μόνος που τόλμησε να «κοντράρει» σε δημοτικότητα και απήχηση τον «αυτοκράτορα» του λαϊκού τραγουδιού, Στέλιο Καζαντζίδη, την περίοδο της απόλυτης κυριαρχίας του στο μουσικό στερέωμα, γύρω στα 1959. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις συνοικίες του Πειραιά και της Αθήνας αλλά και στην επαρχία, το «μουσικό» κοινό χωρίστηκε σε δύο «αντίπαλα» στρατόπεδα, τους «Καζαντζιδικούς» και του «Αγγελοπουλικούς». Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια και τα άλλα μεγαθήρια: Περπινιάδη, Γαβαλά, Μπιθικώτση, Γκρέυ, Λύδια, Πόλυ Πάνου, Διονυσίου, Ζαγοραίο… Ο Αγγελόπουλος όμως με την τσιγγάνικη φλέβα του, τη γλυκιά, ευέλικτη, ατελείωτη και «άναρχη» φωνή του, την ομορφιά και τη φινέτσα του, την ανεμελιά και την «τρέλα» του κατάφερε με γρήγορα βήματα να ανέβει στην κορυφή και σαν σφετεριστής «Άρχοντας» να γυρέψει τα σκήπτρα απ’ τον «Αυτοκράτορα». […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Έγραψα αυτό το βιβλίο-αφιέρωμα για τον Μανώλη Αγγελόπουλο, επειδή θεώρησα ότι του το όφειλα σαν μνημόσυνο στη μεγάλη φιλία που μας έδεσε. Πιστεύω ότι εκεί ψηλά που είναι να μείνει ευχαριστημένος που δεν τον ξέχασε τουλάχιστον ένας παλιός του φίλος. Αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω τον νεαρό και πολλά υποσχόμενο συγγραφέα-ερευνητή-μελετητή Κώστα Μπαλαχούτη για τη μεγάλη συμβολή του στην έκδοση αυτού του βιβλίου. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω τους Κώστα Χρηστίδη, Βαγγέλη Αρναουτάκη, Μανουήλ Τασούλα, Τάκη Καραπουλουτίδη, Λευτέρη Ιωαννίδη, που άνοιξαν τα συρτάρια τους και μου εμπιστεύτηκαν πολύτιμο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό. Ακόμη, ένα μεγάλο ευχαριστώ στους εκλεκτούς δημιουργούς και καλλιτέχνες Βαγγέλη Περπινιάδη, Νίκο Καρανικόλα, Γιώτα Λύδια, Καίτη Γκρέυ, Σπύρο Ζαγοραίο, Γιάννη Σταματίου, Βούλα Γκίκα, Μάνο Παπαδάκη, Στέλιο Βαμβακάρη, Χρήστο Παπαδόπουλο και Αργύρη Παπαγεωργίου από «Τα Παιδιά απ’ την Πάτρα», Σωτήρη Γεωργίου και Λευτέρη Χαψιάδη που μου «χάρισαν» μαγικές αναμνήσεις από τον Μανώλη. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)