Στην ατομική ιδιοκτησία ως «μήτρα εξουσίας, ανισότητας, εγκληματικότητας, σκοταδισμού και ανηθικότητας» αναφέρεται το νέο δοκίμιο του Κώστα Λάμπου, συνεχίζοντας την αντι-συμβατική του κριτική, που τόσο εύστοχα ανέλυσε στα προηγούμενα έργα του, για την εδραίωση του απόλυτου ατομικισμού στην τρίτη χριστιανική χιλιετία.
«Κατά τη μεγάλη περίοδο», γράφει, «της ανθρώπινης ιστορίας χωρίς ατομική ιδιοκτησία, που διήρκεσε εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια, κατά την οποία το ανθρώπινο είδος εξελίχθηκε από αγελαίο τροφοσυλλεκτικό τετράποδο σε κοινωνικά σκεπτόμενο δίποδο και εξασφάλισε την επιβίωσή του, φαίνεται πως εκείνο που ενδιέφερε τα μέλη του δεν ήταν ο πλούτος ως εξουσία του ενός σε βάρος των άλλων, αλλά η ασφαλέστερη ατομική και συλλογική επιβίωση και ευτυχία».
Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί και ο αναγνώστης «μορφώνεται» με το πλήθος των αναφορών από κορυφαίους ανθρώπους του πνεύματος και συγγενικών με το θέμα του ερευνητών, ενώ ο ταλαντούχος συγγραφέας, γνωρίζοντας εκ των προτέρων την κριτική που ενδεχομένως θα του ασκηθεί, έγκαιρα παίρνει τις αποστάσεις του από εκείνους οι οποίοι στις αρχές του 20ού αιώνα κατήργησαν μεν την ατομική ιδιοκτησία χωρίς να πετύχουν όμως ούτε την ευτυχία ούτε την ευδαίμονα συλλογική επιβίωση.
Πολλές απορίες σας για το πώς έφτασε ο πλανήτης Γη στη σημερινή οικονομική και περιβαλλοντική κρίση θα απαντηθούν μέσα από τις σελίδες του εξαιρετικά επίκαιρου αυτού βιβλίου. (Βασίλης Βασιλικός, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)