«Μια μέρα, μέσα σ’ εκείνα τα ατέλειωτα χρόνια, μπόρεσαν να κοιταχτούν στον καθρέφτη: αντίκρισαν έναν άλλον. Αδυνατισμένοι σαν ασκητές, κομματιασμένοι απ’ τα ασταμάτητα βασανιστήρια οι “όμηροι” της στρατιωτικής δικτατορίας της Ουρουγουάης, να τους περιφέρουν από στρατόπεδο σε στρατόπεδο, καταδικασμένους στη μοναξιά ενός κελιού που δεν ήταν μεγαλύτερο από φέρετρο…» (Εντουάρντο Γκαλεάνο)

«Το βιβλίο αυτό του Νιάτο Ουιδόμπρο και του Μαουρίσιο Ροσενκόφ είναι ένας ύμνος στη ζωή, στην ανθρωπιά, στην ακεραιότητα του πολιτικού κρατούμενου. Είναι η αφήγηση της μακράς περιπέτειας του ανθρώπου στον αγώνα του κατά της βαρβαρότητας. […] Είναι πάνω απ’ όλα ένα διαχρονικό και οικουμενικό βιβλίο μνήμης». (Δημήτρης Κουφοντίνας)