Μοναδική φιλοδοξία της μελέτης αυτής είναι η συμβολή στην ανάλυση του χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας με την έναρξη μιας συστηματικής συζήτησης για το φαινόμενο της εξάρτησης, όπως παρουσιάζεται σε παγκόσμια κλίμακα και συγκεκριμένα μέσα στον ελληνικό χώρο. Βασική πεποίθηση του συγγραφέα είναι ότι το πρόβλημα της κοινωνικής αλλαγής είναι άρρηκτα δεμένο με το πρόβλημα της δομής των οικονομικών σχέσεων γενικά και των σχέσεων μέσα στη συγκεκριμένη παραγωγή (στη διαδικασία εργασίας) που επικρατούσαν στη δεδομένη χρονική στιγμή ειδικότερα.
Αυτό, όμως, δεν λέγεται με τη συνηθισμένη δογματική έννοια ότι η οικονομική υποδομή είναι (έστω σε τελική ανάλυση) ο καθοριστικός παράγοντας, παρά τη σχετική αυτονομία που αναγνωρίζεται στο εποικοδόμημα σχετική, με την έννοια ότι η οικονομία είναι εκείνη που καθορίζει τους σχετικούς βαθμούς αυτονομίας/εξάρτησης του εποικοδομήματος σε σχέση με την ίδια, και των τμημάτων μεταξύ τους. […] (Από την Εισαγωγή του βιβλίου)