Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει δυο δοκίμια της Κρίστεβα. Το πρώτο, Έθνη χωρίς Εθνικισμό γράφτηκε το 1993 και το δεύτερο Μια ανοιχτή Επιστολή στο Χαρλέμ Ντεζίρ –τον ιδρυτή του SOS-Racisme– το 1990. Η ιδέα που συνδέει αυτά τα δοκίμια είναι η αντίληψη του «ξένου» και η δυνατότητα μιας αρμονικής συνύπαρξης μέσα στο έθνος. Είναι μια ιδέα που διαπερνά –είτε ρητά είτε άρρητα– το έργο της Κρίστεβα συνολικά. Η δουλειά της πάνω στη γλώσσα, θα μπορούσε να ιδωθεί ως μια πραγματεία πάνω στο πώς το παιδί-ο «ξένος» αφομοιώνεται από το γλωσσικό περιβάλλον του. Η Κρίστεβα πιστεύει ότι ο «ξένος» μπορεί να γίνει αποδεκτός δημιουργικά από το έθνος το οποίο τον υποδέχεται. Αλλά δεν σταματά εκεί. Πιστεύει ότι το έθνος είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο της διαμόρφωσής μας ως άτομα.