Πρώτη δημοσίευση του έργου στο περιοδικό L’ Arbalete, το Μάη του 1947. Ο Ζενέ έγραψε τις Δούλες κατά παράκληση του Louis Jouvet, που τις ανέβασε στο Theatre de l’ Athenee τον Απρίλη του 1947. Ο Jouvet χρησιμοποίησε στην παράστασή του ένα ελαφρώς παραλλαγμένο κείμενο, που εκδόθηκε το 1958 και αποτελεί το στερεότυπο σήμερα κείμενο του έργου.

Τα πρόσωπα: ΚΛΑΙΡΗ, ΣΟΛΑΝΖ, ΚΥΡΙΑ
Το δωμάτιο της Κυρίας. Έπιπλα Λουί-Κένζ. Ταντελένιες κουρτίνες. Στο βάθος, ένα παράθυρο ανοιχτό, που βλέπει στην πρόσοψη του αντικρινού σπιτιού. Δεξιά, ένα κρεβάτι. Αριστερά η πόρτα, κι ένα παλιό έπιπλο με συρτάρια. Παντού άφθονα λουλούδια. Βράδυ.

ΚΛΑΙΡΗ: (με το μεσοφόρι της, ορθή, και στρέφοντας τη ράχη προς την τουαλέτα. Το ύφος και οι χειρονομίες της – τεντώνει το ένα χέρι προς τα εμπρός – είναι τραγικά ως την υπερβολή):
Πάλι αυτά τα γάντια! Τα αιώνια γάντια! Πόσες φορές σου ‘χω πει να τ’ αφήνεις μέσα, στην κουζίνα.
Νομίζεις ότι με κάτι τέτοια θα τυλίξεις τον γαλατά – κακομοίρα μου! Μη μου λες εμένα όχι, το ξέρω.
Πήγαινε μέσα γρήγορα, να τα κρεμάσεις πάνω απ’ το νεροχύτη! Και να το χωνέψεις καλά: εδώ, μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο, δε θέλω μαγαρισιές. Πήγαινε μέσα σου λέω! Σταμάτα πια! […] (Από την έκδοση)