Το ακόμη μισοτελειωμένο αυτό βιβλίο, καθώς πολλά άλλα βιβλία μου, θα είναι αχαρακτήριστο. Δηλαδή, δεν ξέρω σε ποια κατηγορία να το εντάξω: συλλογή άρθρων; μελητήματα γύρο στο ρεμπέτικο; αυτοβιογραφικές σημειώσεις; προσωπικές αναμνήσεις; λιβελογράφημα; Και εφόσον δεν ξέρω τι είναι, δεν ξέρω (πολύ περισότερο) ποιο μέρος του Λόγου υπηρετώ. Παρά την σαστιμάρα μου, υποχρεούμαι να δόσω μια γραμμή πλεύσεως στον αναγνώστη. Το βιβλίο αυτό περιέχει τις αυστηρώς προσωπικές μου απόψεις πάνω στο πολυσχιδές θέμα «Υπόκοσμος / Ρεμπέτικο / Χασίσι / Φυλακή / Αργκό (κτλ.)» – ένα θέμα που όλο και μπερδεύεται χειρότερα. Αν και ελάχιστα με ενδιαφέρουν οι βιβλιοθηκονομικοί χαρακτηρισμοί, θα προσδιόριζα το Άγιο Χασισάκι σαν λαογραφική εργασία. Φυσικά, πάντα υπάρχει μια αιτία για να γράψει κανείς ένα βιβλίο. Σαν συγγραφέας, σαν τεχνίτης, θα ήθελα να πω ότι, γράφοντας τα άρθρα που ακολουθούν αντιμετώπισα, κυρίως, δύο ερωτήματα: ποιό είναι το αντικείμενο αυτού του βιβλίου; -και- ποιό θα πρέπει να είναι το στυλ αυτού του βιβλίου; Νομίζω πώς, γράφω το Άγιο Χασισάκι για να καταφέρω ένα πλήγμα στην ρεμπετολογική μυθολογία που καταδυναστεύει τη νεολαία μας. […] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)