Το βιβλίο αυτό αφορά σε ένα πείραμα που έγινε πριν από 14 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια. Ο επιστήμονας που το σχεδία­σε δεν είναι πια τριγύρω για να μας εξηγήσει τι ακριβώς έκανε και, κυρίως, τι σκοπό εξυπηρετούσε. Ήταν δε τέτοιες οι συνθήκες και η θερμοκρασία του πειράματος, που καθιστούν ανέφικτη την επανάληψή του στα γήινα εργαστήρια.

Το πείραμα αυτό ήταν η δημιουργία του ίδιου του Σύμπαντος. Όλη η ύλη και η ενέργειά του, πιστεύει η σύγχρονη επιστήμη, ήταν αρχικά συγκεντρωμένη σε ένα σημείο, ένα ιδιότυπο «κοσμικό αυγό». Μια αδιανόητη ωστόσο «Μεγάλη Έκρηξη» που επισυνέβη, οδήγησε στη μεγαλειώδη εξέλιξη του Σύμπαντος και στη σημερινή δομή του, με τα δισεκατομμύρια άστρα, γαλαξίες και πλανήτες. Ενώ κάποια στιγμή –από τύχη ή αναγκαιό­τητα– εμφανίστηκε στον πλανήτη Γη το φαινόμενο της ζωής, που έφτασε στην εξελικτική κορύφωσή του με την παρουσία του ανθρώπου. Το αξιοθαύμαστο είναι ότι αυτός ο άνθρωπος, ο έποικος ενός ιδιόμορφου πλανήτη, που ανήκει σ’ έναν ασήμαντο γαλαξία, τολμά εντούτοις να θέτει ερωτήματα που αγγίζουν την ίδια του την ύπαρξη και την ύπαρξη του κόσμου.

Για την ιστορία του εξωφύλλου
ο συγγραφέας  στις Ευχαριστίες του σημειώνει:

«Το εξώφυλλο στην πρώτη έκδοση του βιβλίου –που, όπως φαντάζομαι, έχει ήδη κάποια συλλεκτική αξία!– υπήρξε σύνθεση του σπουδαίου γλύπτη και φίλου Μανόλη Τζομπανάκη.
Με οδηγό την αρχική εκείνη σύλληψη, η εμπνευσμένη ματιά και επιμέλεια του Δημήτρη Τζάνη διαμόρφωσε ένα νέο εξώφυλλο για τις μεταγενέστερες εκδόσεις, που ενσωμάτωνε και μια φωτογραφία του συγγραφέα από τον Κώστα Κουτάγιαρ. Φαίνεται όμως ότι η Βερενίκη, εκεί ψηλά από τους ουρανούς, είχε κουραστεί από τις συνεχείς επανεκδόσεις ενός βιβλίου που ενέπνευσε η ζωή της.
Το ίδιο το εξώφυλλο, που από το 2016 είχε αποκτήσει μια άχρωμη παρουσία, έμοιαζε να συμμερίζεται την κούραση και την αμηχανία της, και ζητούσε μια ουσιαστική αλλαγή.
Την επίκληση αυτή, τύχη αγαθή, άκουσε η εικαστικός Δανάη Σύρρου, που με λεπτότητα και φαντασία έδωσε μια καινούργια μορφή στο εξώφυλλο, και έκανε τη Βερενίκη, εκεί ψηλά στους ουρανούς, να αισθανθεί αγαλλίαση.
Η “Κόμη της Βερενίκης” στάθηκε έτσι τυχερή· διότι, όντας ένα βιβλίο για την επιστήμη, χρόνια τώρα περιβάλλεται από την ανάσα και την παρηγοριά της Τέχνης».

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)