Οι Μπολσεβίκοι πραγματοποίησαν την Οκτωβριανή τους Επανάσταση του 1917 με την πεποίθηση ότι αυτό που είχαν ξεκινήσει ήταν «το άλμα» της ανθρωπότητας «από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας». Έβλεπαν την αστική τάξη πραγμάτων να διαλύεται και την ταξική κοινωνία να καταρρέει σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο στη Ρωσία. Πίστευαν ότι οι λαοί είχαν παντού τουλάχιστον εξεγερθεί αρνούμενοι να είναι τα αθύρματα των κοινωνικά ανοργάνωτων παραγωγικών δυνάμεων και απορρίπτοντας την αναρχία της ίδιας της ύπαρξής τους. Φαντάζονταν ότι ο κόσμος ήταν πανέτοιμος να απελευθερωθεί από την ανάγκη να υποτάσσεται και να ιδροκοπά για να εξασφαλίσει τα μέσα της ύπαρξής του – και έτοιμος, επίσης, να βάλει τέλος στην υποδούλωση του ανθρώπου από άνθρωπο. Χαιρέτιζαν την αυγή της νέας εποχής στην οποία η ανθρώπινη ύπαρξη, απελευθερώνοντας όλη την ενέργεια και τις ικανότητές της, θα πετύχαινε την αυτοεκπλήρωσή της. Υπερηφανεύονταν ότι είχαν ανοίξει για την ανθρωπότητα «το πέρασμα από την προϊστορία στην ιστορία».
Πραγματικά θεωρώ τον Τρότσκι έναν από τους κορυφαίους επαναστάτες ηγέτες όλων των εποχών, εξέχοντα μαχητή, διανοητή και μάρτυρα. Όμως, δεν προσπαθώ να παρουσιάσω εδώ την ένδοξη εικόνα ενός ανθρώπου ακηλίδωτου και χωρίς σκιές. Έχω προσπαθήσει να τον απεικονίσω όπως ήταν, με το πραγματικό του ανάστημα και τη δύναμή του, αλλά και με όλες τις αδυναμίες του. Έχω προσπαθήσει να αναδείξω την εξαιρετική δύναμη, τη γονιμότητα και την πρωτοτυπία του μυαλού του, αλλά και τα λάθη του.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)