Παλιά, θυμάμαι, όταν επιστρέφαμε από κάποια εκδρομή το βράδυ, τα φώτα του αυτοκινήτου μάς αποκάλυπταν έναν μαγικό κόσμο, αλεπούδες, λαγοί και άλλα τετράποδα έπαιρναν μιαν εξωτική θωριά όπως τα περιέλουε το φως του αυτοκινήτου. Στιγμιαία μπροστά στα έκθαμβα παιδικά μας μάτια βλέπαμε πρίγκιπες και πριγκίπισσες μεταμορφωμένους από κάποια κακιά μάγισσα και μας φανέρωναν, μέσα στο χρυσό φως των λαμπτήρων, κάτι από την κλεμμένη, μυστηριώδη ομορφιά τους από έναν κόσμο, όπου ζούσαν, παράλληλο με τον δικό μας. Η μαγεία κρατούσε για λίγο όσο το ζώο διασταύρωνε τον δρόμο. Σήμερα το μόνο που δείχνουν τα φώτα των αυτοκινήτων είναι η άσφαλτος των τετραπλής κατεύθυνσης δρόμων.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)