Προς την πλανητική σκέψη: είναι το τρίτο μέρος ενός τριπτύχου, με πρώτο το Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία και δεύτερο το Ο Μαρξ στοχαστής της τεχνικής.
Το βιβλίο αυτό προσπαθεί, ιστορικά, συστηματικά και προοπτικά μαζί, να ανιχνεύσει το νόημα της πορείας της παγκόσμιας ιστορίας, να θέσει ερωτήματα στις μεγάλες διαστάσεις της σκέψης και του κόσμου, ν’ ανοίξει την προβληματική ενός καινούριου δρόμου. Σύμφωνα με τον ρυθμό που, από την πρωταρχή της ελληνικής αρχαιότητας, μέσω του χριστιανισμού και της κρίσης του, πηγαίνει προς την ευρωπαϊκή σύγχρονη εποχή, την οποία οδηγεί προς την ίδια την οικουμενικοποίησή της, την παγκοσμιοποίησή της και το ξεπέρασμά της. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές που, από τις επίσημες εξουσίες -τη θρησκεία, την ποίηση και την τέχνη, την πολιτική, τη φιλοσοφία, τις επιστήμες και τους θεσμούς- πηγαίνουν προς τα θεμέλια από τα οποία αναδύονται: την πίστη, την ποιητικότητα και τη γραφή, την εργασία και τον αγώνα, τη γλώσσα και τη σκέψη, τον έρωτα και το παιχνίδι.
Ο κόσμος γίνεται σκέψη και η σκέψη κόσμος, μέσα στον αινιγματικό κύκλο του χρόνου. Μέσα από την πρόκληση που εξαπολύει η τεχνική προς όλα όσα είναι, ο πλανήτης μας -πλάνης αστήρ-, πέρα από το νόημα και το παράλογο, πέρα από την αλήθεια και από το λάθος, θα πρέπει ίσως να σκεφθεί και να κάνει την εμπειρία του κόσμου σαν παιχνίδι.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)