Σε γενικές γραμμές, ένα είναι το μέτωπο από το οποίο δεν πρόκειται να παραιτηθούμε ποτέ εμείς οι Δυτικοί, ένα είναι το μέτωπο στο οποίο επιδιώκουμε την ολοκληρωτική νίκη. Δεν είναι ούτε το μέτωπο του χρήματος ούτε εκείνο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: είναι το μέτωπο της ανθρωπολογικής οπισθοδρόμησης. Άλλωστε η κυριαρχία των πρώτων είναι που καθιστά άτρωτη τη δεύτερη. Αναμφίβολα θα χρειαστείτε ακόμα κάποιον χρόνο για να το συλλάβετε αλλά και για ν’ αντιληφθείτε ότι το σύνολο τούτου του προγράμματος οπισθοδρόμησης αποτελεί στην πραγματικότητα και το δικό σας μέλλον. […] Η ουσία όλης αυτής της ιστορίας έγκειται στο γεγονός πως αυτό στο οποίο επιτίθεστε δεν έχει περιεχόμενο. Κατά συνέπεια, αν θέλετε να παραμείνετε στο ύφος τούτων των άνευ προηγουμένου περιστάσεων που δημιουργήσατε, θα χρειαστεί να μας μιμηθείτε. Από εδώ και στο εξής, λοιπόν, ο ορίζοντας προς τον οποίο θα πρέπει να τείνετε είναι ο ορίζοντας της απουσίας νοήματος. Φιλίπ Μυρέ

Αγαπητοί τζιχαντιστές… Δεν πρόκειται ούτε για λιβελογράφημα, ούτε για φάρσα, ούτε όμως και για κάποια από τις συχνές προκλήσεις με τις οποίες διασκεδάζουν τα τελευταία χρόνια οι μηντιακοί διανοούμενοι και το κοινό. […] Ο Μυρέ μιλά για μια βρυκολακιασμένη Δύση. Μιλά για τον πολιτισμό που κατάφερε μέσα σε πενήντα χρόνια να αυτοκαταστραφεί, για έναν πολιτισμό που μπόρεσε να εξαντλήσει ολόκληρη τη ζωτική του δύναμη, που πέτυχε να αποξηράνει μέχρι και την τελευταία ικμάδα του στοιχείου που συγκροτούσε την ιδιοσυγκρασία του και στάθηκε έτσι ικανός να παρεκκλίνει απόλυτα από τις αξίες του, τουτέστιν από την «κριτική σκέψη, το πνεύμα της σύγκρουσης και την ικανότητα ν’ αφομοιώνουμε το Κακό και το δαιμονικό προκειμένου να τα κατανοούμε και να τα πολεμούμε». Λάκης Προγκίδης

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)