Η πιο αιματηρή και ίσως η πιο κρίσιμη μάχη για την τύχη τόσο της Λευκωσίας, όσο και της Κύπρου ολόκληρης στη διάρκεια της τουρκικής εισβολής τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1974. Έτσι τη χαρακτηρίζουν πολλοί.
Ο εχθρός βρισκόταν προ των πυλών. Αν έσπαζε η «αραχνοΰφαντος» (κατά την απόρρητη Έκθεση του ΓΕΕΦ) τελευταία γραμμή άμυνας στην περιοχή του Διεθνούς Αεροδρομίου Λευκωσίας, θα άνοιγε διάπλατα ο δρόμος για τα στρατεύματα του «Αττίλα». Η πρωτεύουσα της Κύπρου θα βρισκόταν υπό τουρκική κατοχή και ίσως να μετατρεπόταν σε πόλη-φάντασμα όπως είναι σήμερα η Αμμόχωστος.
Εκείνες τις κρίσιμες ώρες, ενώ είχε ήδη αρχίσει με προέλαση πάνοπλων στρατευμάτων η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, τα μεσάνυχτα 14 προς 15 Αυγούστου 1974 η ηγεσία του ΓΕΕΦ ανέθεσε τη διοίκηση της III Ανωτέρας Τακτικής Διοίκησης στον Κύπριο συνταγματάρχη Γεώργιο Αζίνα. Γιατί; Μήπως για να του φορτώσουν την ευθύνη για την προδιαγραφόμενη απώλεια της Λευκωσίας;
Ο Γεώργιος Αζίνας ήταν παραγκωνισμένος από τους χουντικούς αξιωματικούς στην Εθνική Φρουρά, ειδικότερα στην III Ανωτέρα, όπου υπηρετούσε με διοικητή τον ταξίαρχο Μιχαήλ Γεωργίτση. Τις μέρες του πραξικοπήματος μάλιστα είχε τεθεί υπό περιορισμό, μαζί με άλλους Κύπριους αξιωματικούς. Ωστόσο ανταποκρίθηκε χωρίς δισταγμό στο κάλεσμα της Ιστορίας, για τη διάσωση της Λευκωσίας, κατ’ επέκταση της Κύπρου, από τους Τούρκους εισβολείς.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)