Η επίσημη επιστημολογική έρευνα επιμένει να μην απαντάει στο θεμελιώδες ζήτημα που θέτει ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός: γιατί η εξουσία, οι άνθρωποι και ο πλούτος μαζεύτηκαν στην Αθήνα;
Την Αθήνα την επιβάλουν ως πρωτεύουσα τα συμβολικά της πλεονεκτήματα και όχι τα πραγματικά της: γεωγραφική θέση, αστική διάρθρωση, οδικό δίκτυο, δημογραφία, περιφερειακές σχέσεις, κατανομή της πολιτικής δύναμης. Η επιλογή της αντανακλούσε την κυριαρχία των δυτικοευρωπαϊκών Διευθυντηρίων στους κόσμους του ελληνισμού. Δεν απηχούσε τη θεσμική ολοκλήρωση των οραμάτων των Ελλήνων ούτε ερμήνευε τις στοχεύσεις της επαναστατικής τους συνείδησης. Σηματοδοτούσε τη θέσμιση του ελληνικού κράτους-έθνους ως παρεπόμενο και βοήθημα της ανάδυσης και της θέσμισης των ευρωπαϊκών εθνών-κρατών.
Οι Βαυαροί επέλεξαν την Αθήνα ως πρωτεύουσα γιατί πρόσφερε τα επιχειρήματα για την υποστήριξη ενός έθνους σημασιών του δυτικού φιλελληνισμού, που μπορούσε να υπερκαλύψει τις σημασίες της γηγενούς ελληνικότητας.
Ο αθηναϊσμός είναι μια εισαγόμενη-κατεψυγμένη κουλτούρα, ένα πακέτο ιδεών που εθνικοποιεί ένα λαό, που συγκροτεί μια χώρα οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, οικιστικά, αισθητικά. Προάγει τρόπους κατοίκησης, δομές αισθήσεων και αντανακλαστικών, με τους όρους που θέτει η ιμπεριαλιστική σχέση, σε μια μακρόχρονη αποδόμηση και απώθηση των εγχώριων στοιχείων που δομούν διαφορετικά τις εθνικές αισθήσεις και τα αντανακλαστικά ενός ιστορικού λαού. Είναι μια μορφή ετερογενούς εθνικοποίησης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)