Η ελ­λη­νι­κή έκ­δο­ση του βι­βλίου του Paulo Freire Δέ­κα επι­στο­λές προς αυτούς που τολ­μούν να δι­δά­σκουν, έρ­χε­ται να κα­λύ­ψει ένα πραγ­μα­τι­κό κε­νό στην ελ­λη­νι­κή βι­βλι­ο­γρα­φία σχε­τι­κά με το έρ­γο αυτού του φη­μι­σμέ­νου Βρα­ζι­λι­ά­νου παι­δα­γω­γού, ο οποί­ος θε­ω­ρεί­ται ως ο ση­μα­ντι­κό­τε­ρος παι­δα­γω­γός στον κό­σμο στα τε­λευ­ταία πε­νή­ντα χρό­νια.

Πρό­κει­ται για ένα δι­εισ­δυ­τι­κό βι­βλίο που προ­σπα­θεί να δώ­σει απά­ντη­ση στα στε­ρε­ό­τυ­πα που κυ­ρι­αρ­χούν τα τε­λευ­ταία χρό­νια στα εκ­παι­δευ­τι­κά συ­στή­μα­τα.

Στο βι­βλίο αυτό ο Freire μι­λά στους εκ­παι­δευ­τι­κούς με βά­ση την εμπει­ρία του ως δά­σκα­λος και θε­ω­ρη­τι­κός της παι­δα­γω­γι­κής. Κα­νέ­να άλ­λο βι­βλίο του δεν εξη­γεί τό­σο τεκ­μη­ρι­ω­μέ­να τις συ­νέ­πει­ες που έχουν για την δι­δα­κτι­κή πρά­ξη οι ιδέ­ες και οι πρω­το­πο­ρι­α­κές θε­ω­ρί­ες του.

Ο συγ­γρα­φέ­ας υπο­στη­ρί­ζει ότι η επι­τυ­χία του δα­σκά­λου εξαρ­τά­ται από τη στα­θε­ρή αφο­σί­ω­σή του στη μά­θη­ση και στην κα­τάρ­τι­ση, ως μέ­ρος μι­ας συ­νε­χούς αξι­ο­λό­γη­σης της δι­δα­κτι­κής του πρά­ξης μέ­σα στην τά­ξη.

Η απο­στο­λή του δα­σκά­λου, σύμ­φω­να με το Freire, είναι ευχά­ρι­στη και απαι­τη­τι­κή. Χρει­ά­ζε­ται σο­βα­ρό­τη­τα και επι­στη­μο­νι­κή, σω­μα­τι­κή και συ­ναι­σθη­μα­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σία. Είναι μια απο­στο­λή που απαι­τεί από αυτούς που αφο­σι­ώ­νο­νται στη δι­δα­σκα­λία να καλ­λι­ερ­γή­σουν ένα είδος αγά­πης, όχι μό­νο για τους άλ­λους, αλ­λά και γι’ αυτήν κα­θαυ­τή τη δι­α­δι­κα­σία που ενυ­πάρ­χει στη δι­δα­σκα­λία. Είναι αδύ­να­το να δι­δά­ξει ο δά­σκα­λος χω­ρίς το θάρ­ρος να αγα­πάει, χω­ρίς το θάρ­ρος να προ­σπα­θεί χί­λι­ες φο­ρές προ­τού τα πα­ρα­τή­σει. Πα­ρα­τη­ρώ­ντας την πε­ρι­έρ­γεια των μα­θη­τών του και τον τρό­πο που ανα­πτύσ­σουν στρα­τη­γι­κές μά­θη­σης, βο­η­θεί­ται να προ­σεγ­γί­σει αμ­φι­βο­λί­ες, επι­τυ­χί­ες και τα δι­κά του λά­θη. Όταν είναι ανοι­χτός να ανα­γνω­ρί­σει τους δι­α­φο­ρε­τι­κούς δρό­μους που ακο­λου­θούν τα παι­διά για να μά­θουν, τό­τε ανα­δι­α­μορ­φώ­νει δι­αρ­κώς τα μο­νο­πά­τια της δι­κής του πε­ρι­έρ­γει­ας, ανοί­γο­ντας τις πόρ­τες σε τρό­πους μά­θη­σης που θα ωφε­λή­σουν όλους μέ­σα στην τά­ξη.

Το βι­βλίο απευ­θύ­νε­ται σε όλους όσους δι­δά­σκουν και τους κα­λεί να στο­χα­στούν κρι­τι­κά για το νό­η­μα της δι­δα­κτι­κής πρά­ξης, κα­θώς και για τη ση­μα­σία της μά­θη­σης.

Είναι ένα βι­βλίο ση­μα­ντι­κό όχι μό­νο για τους εκ­παι­δευ­τι­κούς αλ­λά και για όλους όσους με οποι­ον­δή­πο­τε τρό­πο έχουν σχέ­ση με την εκ­παί­δευ­ση και τις δι­α­δι­κα­σί­ες που ανα­πτύσ­σο­νται στο εσω­τε­ρι­κό της.

Ο Paulo Freire υπήρ­ξε παι­δα­γω­γός με οικου­με­νι­κή ανα­γνώ­ρι­ση που έζη­σε στη Βρα­ζι­λία. Τα βι­βλία του έχουν με­τα­φρα­στεί σε δε­κά­δες γλώσ­σες και έχουν πραγ­μα­το­ποι­ή­σει επα­νει­λημ­μέ­νες εκ­δό­σεις. Οι ιδέ­ες και οι από­ψεις του έχουν επη­ρε­ά­σει την παι­δα­γω­γι­κή επι­στή­μη σε όλο τον κό­σμο.

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)