Από τον Φεβρουάριο του 1951, όταν ο Ψαθάς επισκέφθηκε την Κύπρο ως απεσταλμένος της εφημερίδας Τα Νέα, μέχρι και τον θάνατό του, η Κύπρος τον απασχολούσε ανελλιπώς. Δεν σταματούσε να επαναλαμβάνει ότι το Κυπριακό ήταν το σημαντικότερο εθνικό θέμα. Σε αρκετές του πτυχές το Κυπριακό συνιστούσε για τον Ψαθά την παράλληλη ιστορία του Πόντου. Δύο κομμάτια του ελληνισμού που αναζήτησαν μάταια την εθνική τους δικαίωση, χωρίς να τη βρουν, και τα οποία αμφότερα καταστράφηκαν από τα κομματικά πάθη, τις προσωπικές φιλοδοξίες και την τουρκική σκληρότητα. Το 1974 ήταν η υπενθύμιση της καταστροφής που βίωσε ως παιδί στον Πόντο, μιας καταστροφής που τον συγκλόνισε συθέμελα. Με το ιδιόρρυθμο χιούμορ του και την αδιάλλακτη, μαχητική του δημοσιογραφία, σχολίαζε τακτικότατα το Κυπριακό επί μία εικοσιπενταετία. Η αρθρογραφία του κάλυψε όλα τα μεγάλα γεγονότα της περιόδου που αφορούσαν το κυπριακό ζήτημα, με τον ίδιο να θέτει ως πρωταρχικές τις έννοιες της φιλοπατρίας, της αξιοπρέπειας και της αντίστασης, που χαρακτηρίζουν άλλωστε και το σύνολο του έργου του.

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)