[…] Επανάσταση για τον “χαβαλέ” της; Γιατί όχι; Έτσι κι’ αλλιώς είναι όλα ένα μάτσο από ψεύτικες λέξεις. Από τη στιγμή που κάποιος έχει την εμπειρία του LSD, της υπαρξιστικής επανάστασης, έχει πολεμήσει το διανοουμενίστικο παιγνίδισμα του ατόμου στην κοινωνία, κι έχει συνείδηση κάποιας ταυτότητας, αντιλαμβάνεται ότι η δράση είναι η μόνη πραγματικότητα αλλά και ηθική επίσης. Μαθαίνει κανείς ότι η πραγματικότητα είναι μια υποκειμενική εμπειρία. Υπάρχει στο κεφάλι μου. Εγώ είμαι η Επανάσταση. […] (Απόσπασμα από την έκδοση)