Οι Εσπερινές βιολογίες μεταφέρουν με ενάργεια το συγγραφικό στίγμα του Μαννούρη, εκφράζοντας τη θεμελιώδη πεποίθησή του ότι, το εσπερινό φως του θεάτρου είναι σε θέση, ως αντίβαρο στην αδικία και την κακότητα, να φωτίσει τους βίους ανθρώπων που βρίσκονται στη σκιά και το περιθώριο. Μπορεί να δώσει φωνή σ’ αυτούς που μονολογούν ακατάπαυστα για ό,τι έγινε, για ό,τι δεν έγινε και για ό,τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν είχε πρυτανεύσει το κάλλος που μας άξιζε.

(Από το δελτίο τύπου)