Ό,τι ονομάζουμε σήμερα κριτική σκέψη γεννήθηκε, για πρώτη φορά στην Ιστορία του ανθρώπου, έξι ή επτά αιώνες π.Χ., στις ακτές του Αιγαίου. Γεννήθηκε ή ανάγκη των Ελλήνων να διακρίνουν το πραγματικό από την ψευδαίσθηση, την αλήθεια από το ψέμα, την έγκυρη γνώση από την υποκειμενική εντύπωση ή δοξασία. Να ξεχωρίσουν τον αξιόπιστο (πιστόν) από τον αναξιόπιστο (ά-πιστον) λόγο. Γεννήθηκε η φιλοσοφία, η επιστήμη. Τόσο η κριτική σκέψη όσο και το όχημα της έκφρασής της, η γλώσσα, προέκυψαν από συλλογική ανάγκη – δεν ήταν δημιουργήματα επιμέρους ατόμων, χαρισματικών. Πάντοτε η γλώσσα, και τα όσα ως τρόπο σκέψης εκφράζει, είναι γεννήματα κοινής (κοινωνούμενης) ανάγκης η κοινή ανάγκη γεννάει τους απαιτούμενους για τη συνεννόηση κώδικες. Η κριτική σκέψη προέκυψε ως αίτημα των Ελλήνων να έχει στον συλλογικό τους βίο προτεραιότητα η αλήθεια και όχι η χρησιμότητα. […] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)