Η κριτική αποτίμηση του ποιητικού έργου του Βύρωνα Λεοντάρη παρουσιάζει σύμφυτη με το όλο έργο του ιδιομορφία: είναι εξαιρετικά φειδωλή, σχεδόν απούσα, στις τέσσερις πρώτες συλλογές του – αν εξαιρέσουμε ελάχιστες περιπτώσεις, μετρημένες στα δάχτυλα. Και δεν οφείλεται αυτό μόνο στο γεγονός ότι οι εκδόσεις τους ήταν ιδιωτικές· η κριτική στάση του και η πολιτική του τοποθέτηση στα μετά τον Εμφύλιο χρόνια διαδραμάτισαν και αυτές ανασταλτικό ως προς την αποδοχή του από όσους έμεναν αμετακίνητοι στα χρόνια της αντίστασης και της επικής ποίησης της εποχής εκείνης. […]

(Από την εισαγωγή της έκδοσης)