«Μια μέρα, σ’ έναν τοίχο του Μπουένος Άιρες εμφανίστηκε ένα τεράστιο γκράφιτι που έλεγε: «Κάλλιο να ‘χεις παιδιά παρά γονείς».
«Ο πατέρας μου μ’ έμαθε να παίζω σκάκι όταν ήμουν έξι χρόνων. Έβγαλα το δημοτικό θεωρώντας τον έναν από τους καλυτέρους παίκτες στην ιστορία του σκακιού, και μου άρεσε πολύ να παίζω μαζί του. Καμιά φορά μ’ άφηνε να τον κερδίζω, κι εγώ το ήξερα πως μ’ άφηνε να τον κερδίζω. Πενήντα χρόνια αργότερα, πότε ο ένας και πότε ο άλλος, προτείναμε να παίξουμε μια παρτίδα σκάκι και το ευχαριστιόμασταν πολύ… Καμιά φορά τον άφηνα να με κερδίζει, κι εκείνος το ήξερε πως τον άφηνα να με κερδίζει.»
Η σχέση μεταξύ γονέων και παιδιών είναι ισόβια, μοναδική, ακραία συναισθηματική και κάποτε συγκρουσιακή. Η ιδέα της συγγραφής ενός βιβλίου γι’ αυτό το θέμα από τους δύο αργεντινούς ψυχιάτρους και ψυχοθεραπευτές Χόρχε και Ντεμιάν Μπουκάι (έναν πατέρα που είναι ταυτοχρόνως γιος και παππούς, και τον γιο του, που είναι ταυτοχρόνως πατέρας και εγγονός) γεννήθηκε από τη στιγμή που οι δύο άνδρες άρχισαν να συνειδητοποιούν πως πίσω από τις πολλές τους ομοιότητες κρύβονταν εξίσου πολλές αντιθέσεις. Για τη συγγραφή του “Γονείς και παιδιά” χρειάστηκε να συγκεντρώσουν όση γνώση, όση επαγγελματική εμπειρία και όση ευαισθησία διέθεταν, σε μια προσπάθεια να συνθέσουν ένα βιβλίο-εργαλειοθήκη, γεμάτο με ρήσεις, αντιρρήσεις, παραινέσεις, κριτικές, απόψεις, συμβουλές, ιστορίες θεραπευτηρίου, ταινίες, βιβλία και ανέκδοτα γύρω από αυτόν τον θεμελιώδη δεσμό αίματος.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)