Νεκρική σιωπή επικρατούσε τώρα στο Μεσολόγγι. Στον ζωγραφικό πίνακα του Θεόδωρου Βρυζάκη όπου απαθανάτισε την Έξοδο πάνω απ’ την τάφρο, και τον οποίο οι Μεσολογγίτες λένε χαϊδευτικά «Ουρανία», συμπαραστέκουν οι χερουβικές δυνάμεις των ουρανών. Μπροστά και πίσω τα παλληκάρια. Με αγριεμένο βλέμμα, ψηλά το κεφάλι και το σπαθί στο χέρι, έτοιμα ν’ ανοίξουν δρόμο για την αθανασία. Στη μέση τα γυναικόπαιδα και οι γέροι. Πολλές απ’ τις γυναίκες συμμετέχουν μπροστά με φουστανέλες και σπαθιά πολεμώντας δίπλα απ’ τους άντρες. Τέτοιες γυναίκες ηρωίδες υπήρξαν πολλές. Μνημονεύονται: η Βασιλική η γυναίκα του Κίτσου Τζαβέλα απ’ το Αγρίνιο, με το παιδί της στο χέρι. Η Σάνα η υπηρέτρια του Μάγιερ. Η Πιτούλαινα, που άφησε διαθήκη με πρώτο όρο να τη θάψουν με τη στολή (φουστανέλα) που φορούσε κατά την Έξοδο. Η Χρυσικοπούλου, η γυναίκα του Γυφτογιάννη (κόρη του Κουβαρά), που κι αυτή αξίωσε να τη θάψουν με τη στολή της Εξόδου, η  Χρυσάιδω η Κουτσαγγέλη μαζί με την αδελφή της Χρυσάνθη Βορίλα, που κι αυτές τις νεκροστόλισαν με αντρίκιες φορεσιές που φόραγαν στην Έξοδο.

(Απόσπασμα από την έκδοση)