Σε ηλικία είκοσι έξι ετών, στις 2 Ιανουαρίου 1872, ο Φρίντριχ Νίτσε εκδίδει το πρώτο του βιβλίο, τη Γέννηση της τραγωδίας από το πνεύμα της μουσικής. Το βασικό λάθος θα ήταν να το δούμε -πράγμα που έγινε κατά κόρον στο παρελθόν και γίνεται ακόμη και σήμερα- σαν ένα κεφάλαιο στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας. Χθες, περίμεναν από έναν νεαρό καθηγητή ελληνικής φιλολογίας ένα σοβαρό έργο ευρυμάθειας. Όταν εμφανίστηκε αυτό το φιλοσοφικό έργο, οι συνάδελφοι φιλόλογοι έκριναν πολύ άσχημα την ανάμειξη των ειδών που αντιπροσώπευε και αρνήθηκαν να προσπαθήσουν να το καταλάβουν. Σήμερα, παρατηρείται η αντίστροφη κίνηση, που οδηγεί όμως στο ίδιο αποτέλεσμα: γνωρίζουμε τον Νίτσε ως φιλόσοφο και μάλιστα επίκαιρο, αυτόν που κλείνει τη “σύγχρονη” εποχή και εγκαινιάζει τη δική μας, “μεταμοντέρνα” εποχή, και ξαφνικά βρισκόμαστε μέσα σ’ έναν κυκεώνα στοιχείων και νύξεων για μια αρχαία Ελλάδα που, δυστυχώς, παραμένει άγνωστη. […]

(Από τις εκδόσεις)