Και τότε κατάλαβε: «οι μοντέρνοι καιροί», που τόσες φορές είχε καταραστεί και απορρίψει, αυτοί δεν υπήρχαν και η «συντέλεια του κόσμου» ήταν πλάσμα κακό της φαντασίας: με κάθε νέα επίγνωση ξεκινούν από την αρχή όλες πάλι οι δυνατότητες, και τα μάτια των παιδιών μέσα στο πλήθος -κοίταξέ τα τα μάτια τους!- μεταφέρουν τον αιώνιο νου. Αλίμονο σ’ εσένα που δεν θα αντιληφθείς αυτή τη ματιά.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)