Γραμμένο μέσα στην εκδοτικά υποτονική για τον συγγραφέα δεκαετία του 1950, “Η μαθητευομένη των τακουνιών” αποτελεί το τελευταίο δημοσιευμένο μυθιστόρημα του Σκαρίμπα. Επαναλαμβάνοντας κάποια από τα χαρακτηριστικά της ιδιαίτερης γραφής του, η “Μαθητευομένη…” συνιστά έναν κόσμο που αιωρείται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, εφόσον η πιθανοφάνεια του μύθου του υπηρετείται από τον συγγραφέα τόσο μέσα από την αφηγηματική του τεχνική όσο και από την αρχική σύλληψη της μυθιστορίας.

Εξωτισμός, φιλοσοφικές ιδέες της Άπω Ανατολής, θρησκευτικές πεποιθήσεις ασιατικών λαών διανθίζουν την αφήγηση όπου κυριαρχεί η λεπτομερής και εξαντλητική πληροφόρηση του αναγνώστη για τη ζωή της θάλασσας. Γραμμένη κάποτε με τη λογική μιας πραγματείας, αλλά και πιστή στην ειρωνεία και το χιούμορ της γραφής του Σκαρίμπα, η “Μαθητευομένη…” εμπεριέχει κάποιες από τις ωραιότερες και πιστότερες περιγραφές της ζωής των ναυτικών στη νεοελληνική λογοτεχνία.

Παράλληλα, είναι εμφανή δύο βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του συγγραφέα. Η αγάπη του για τη γλώσσα εκφράζεται μέσα από τη μείξη πλήθους γλωσσών (αγγλικά, γαλλικά, ιαπωνικά, κ.ά.) ή την ειρωνική επινόηση λέξεων και φράσεων (ρομπ ντι βαπόρ, καρτ ντε σαλμ, κ.ά.) ή, ακόμα, τη θεματοποίηση του προβλήματος της επικοινωνίας μέσω της γλώσσας, με διάφορους τρόπους. Επίσης, η συμβίωση τόσων διαφορετικής εθνικότητας ανθρώπων πάνω στο πλοίο δίνει στον συγγραφέα θαυμάσια ευκαιρία για να διακωμωδήσει ένα αγαπημένο του θέμα: πόσο επισφαλές είναι αυτό που θεωρούμε αλήθεια και πόσο υποκειμενική μπορεί να είναι η ηθική, εφόσον διαφορετικές νοοτροπίες, διάφορα ήθη, αντικρουόμενες φιλοσοφικές απόψεις, μπορούν να παρουσιάζονται με την ίδια εγκυρότητα.