Η νέα ποιητική συλλογή του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, δέκατη πέμπτη στη σειρά, ενδεχομένως αποτελεί την πληρέστερη κωδικοποίηση των θεματικών μοτίβων και των εκφραστικών μέσων του σπουδαίου Έλληνα ποιητή. Η λέξη Έλληνας δεν έχει να κάνει με το γεωγραφικό σημείο γέννησης και το μητρώο καταγωγής του. Αντίθετα, ο γεννημένος στην Κύπρο ποιητής επιχειρεί να συλλάβει ορισμένα βαθύτερα υποστασιακά στοιχεία του έθνους στην πνευματική του διάσταση, δηλαδή ως αδιάσπαστης ενότητας που η ουσιαστική της ολοκλήρωση εδράζεται στη διέκταση του ορίζοντα και την υπέρβαση μονολιθικών εννοιών. Η σύμμειξη ιστορίας και μύθου αποτελεί γι’ αυτόν τη βάση για τη διερεύνηση και την εξήγηση του ερεβώδους αλλά και λαμπερού ή και διαμπερούς μυστηρίου της ζωής μέσα από την ελληνική εκδοχή του. Με υλικά που αντλεί από εθνικά δράματα και πάθια, χωρίς να αποκρύβει και την ίδια την ελληνοπάθειά μας, ο Χαραλαμπίδης οικοδομεί ουσιαστικά τη μυστική του σχέση με την Ποίηση. Η χρήση των λέξεων και η μουσική τους γεωμέτρηση είναι ο τρόπος με τον οποίο επιχειρεί, όπως λέει, «να εκβιάσει ένα νόημα για τη σύνθεση του Κόσμου και τη σύλληψη στοιχείων και νόμων που σχετίζονται με το μυστήριο της Δημιουργίας».

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)