Η ψυχαναλυτική θεραπεία των διαταραχών διατροφής δεν αφορά τόσο το έκδηλο του αιτήματος, δηλαδή τη διαχείριση της παχυσαρκίας και της απίσχνανσης. Λαμβάνοντας υπόψη την πολυπλοκότητα των θεωρητικών και κλινικών προβληματισμών που εκθέσαμε, το θεμελιώδες ασυνείδητο αίτημα είναι το διακύβευμα της ταυτότητας και ο τρόμος της ψυχικής αποδιοργάνωσης. Ο διπλός θρίαμβος του ανορεκτικού και του βουλιμικού επί του αντικειμένου και του θανάτου είναι εφήμερος, αφού συνοδεύεται από τη δυσβάσταχτη οδύνη της εξάρτησης από το αντικείμενο.

Το παρόν πόνημα είναι καρπός εμπειρίας και γνώσης πολλών ετών. συνεχώς –τα τελευταία χρόνια– εκπλήσσομαι από την «ανακάλυψη» και κατανόηση ψυχικών λειτουργιών σε θεραπευόμενους, οι οποίες δεν αφορούν μόνο εκείνους με τα τυπικά χαρακτηριστικά της ψυχογενούς ανορεξίας και της βουλιμίας. Η εστίαση της προσοχής μου στις αποκαλούμενες διαταραχές διατροφής με την έκδηλη συμπτωματολογία με εμπόδισε να κατανοήσω καλύτερα λειτουργίες και άμυνες που διέπουν αυτές τις κλινικές οντότητες.  Τότε, μελετώντας παθολογίες εκτός του ειδικού αυτού χώρου, συνειδητοποίησα πως, για να διερευνήσω σε βάθος τα ψυχικά φαινόμενα, δεν έπρεπε να ρίχνω όλο το φως σε μία εστία. αντίθετα, η ρίψη μιας αχτίδας σκότους στο σημείο που θέλω να διερευνήσω, το φωτίζει καλύτερα. Η ψυχαναλυτική. Όταν κανείς κάνει μια ανάλυση, γράφει ο Freud, πρέπει να ρίξει μια αχτίδα έντονου σκότους, έτσι ώστε εκείνο που μέχρι τώρα ήταν σκοτεινό να φωτιστεί. Τυφλώνω τεχνητά τον εαυτό μου, για να ρίξω όλο το φως στο σκοτεινό σημείο, συνεχίζει ο Freud σε μια επιστολή του στην Λου Αντρέα Σαλομέ (αναφέρεται από τον Bion, 1970, σελ. 43, 57, και τον Grodstein, 2007, σελ. 1). Η μελέτη παθολογιών εκτός του φάσματος των διατροφών (για παράδειγμα των διαστροφών, της αποκαλούμενης ψύχωσης χωρίς παραλήρημα, της «λευκής ψύχωσης») μου έδωσε την δυνατότητα να κατανοήσω καλύτερα τις ειδικές διαταραχές της διατροφής.

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)