Ο Franz Neumann (1900-1954) είναι μία βαρύνουσα φυσιογνωμία πολιτικού επιστήμονα και συνάμα στρατευμένου, αριστερού διανοούμενου. Συμμετείχε στη γερμανική επανάσταση του 1918, και ήταν δραστήριο μέλος του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD) στα κρίσιμα χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, τόσο ως νεολαίος ακτιβιστής όσο και ως νομικός υποστηρικτής των συνδικάτων, της εργατικής πτέρυγας του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Με την άνοδο των ναζί στην εξουσία θα μεταναστεύσει στη Βρετανία όπου θα συνεχίσει τις σπουδές του με τον H. Laski και τον Καρλ Μάνχαϊμ, για να μεταβεί κατόπιν στις ΗΠΑ. Εκεί θα συνεργαστεί για ένα διάστημα με τον κύκλο της λεγόμενης «σχολής της Φραγκφούρτης» και θα συγγράψει το μείζον έργο του Βέεμωθ, μία κοινωνιολογική ανάλυση του ναζιστικού καθεστώτος, η οποία ακόμη και σήμερα εντυπωσιάζει με τον ογκώδη εμπειρικό και θεωρητικό πλούτο της.
Η πολιτική εξουσία δεν είναι συγκρίσιμη με την κατηγορία της ενέργειας στη φυσική επιστήμη. Ούτε η εξουσία είναι η μόνη κατηγορία της πολιτικής επιστήμης. Πολιτική δεν είναι απλώς η τέχνη να φτάνεις σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα ανεξαρτήτως του τι και πώς. Η τάση να εξομοιώνεται η πολιτική με την πολιτική της ισχύος ανατρέχει στον Μακιαβέλλι και φαίνεται να έχει γίνει το βασικό χαρακτηριστικό της αμερικανικής και, ενδεχομένως, της μοντέρνας πολιτικής επιστήμης εν γένει. Η πολιτική αντιμετωπίζεται ως μια καθαρά τεχνική υπόθεση. Οι «αξίες» είναι τότε σκέτες προσωπικές προτιμήσεις έγκυρες εάν λειτουργούν, άκυρες εάν αποτυγχάνουν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)