Ο Τσε δεν ήταν απλά ένας συνεπής επαναστάτης. Ήταν κάτι περισσότερο. Ήταν η συνείδηση της κοινωνικής επανάστασης. Γι’ αυτό και συνεχίζει να ζει, ως πνευματική οντότητα. Πολλοί μάλιστα τον γνώρισαν μετά τον θάνατό του. Λίγοι, ελάχιστοι, από όσα έγραψε ο ίδιος και πολλοί από όσα επαινετικά ή αφοριστικά έγραψαν άλλοι γι’ αυτόν. Αυτό σημαίνει ότι ο Τσε συνεχίζει να ζει και να εξελίσσεται στις συνειδήσεις μας, αλλά και στη συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας που αγωνίζεται για τον Νέο Άνθρωπο, για έναν καλύτερο κόσμο. Επειδή τα «αφεντικά», οι εξουσίες και οι επίδοξοι ηγεμόνες αυτού του σκοτεινού κόσμου κάνουν ό,τι μπορούν για να τον ξεχάσουμε, να πάψουμε δηλαδή «να είμαστε ρεαλιστές και να αγωνιζόμαστε για το αδύνατο», ο Τσε, μιμούμενος τον Μαρξ που εμφανίστηκε στο Σόχο, αποφάσισε να εμφανιστεί, με αυτόν τον ιδιαίτερα ενδιαφέροντα θεατρικό μονόλογό του, στα Εξάρχεια.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)