(. . .) Γραμμένα σε δραστική γλώσσα, δίχως γλωσσικές προκαταλήψεις, με προσεγμένη αφηγηματική τεχνική, με τολμηρές μεταφορές και υπερρεαλιστικής υφής εικονοποιία, με έντονα ρυθμική πρόζα, οι “Καυμοί στο Γριπονήσι”, δίχως να παύουν να είναι ένα πρωτόλειο έργο, αποτελούν μια αξιόλογη και τολμηρή για την εποχή παρουσία. Και ενώ σχεδόν τίποτε δεν θυμίζει τις θεματικές ακρότητες και τις μορφολογικές ακροβασίες, το παιχνίδι και την ειρωνεία των μεταγενέστερων έργων του συγγραφέα, εντούτοις κι εδώ προβάλλει κυρίαρχο αίτημα η καλλιέργεια της γλώσσας, οι υψηλές αισθητικές απαιτήσεις του λόγου. Άλλοτε επηρεασμένα από το δημοτικό τραγούδι, τις περισσότερες φορές δίχως ιδιαίτερη ηθογραφική διάσταση, τα δώδεκα ερωτικά διηγήματα των “Καυμών” . . . φανερώνουν μια σημαντική πλευρά όλου του έργου του συγγραφέα και αποκαλύπτουν ένα δημιουργό ο οποίος, έντονα λυρικός και ελάχιστα κριτικός, κυρίως νοιάζεται να συνθέσει ένα τραγούδι για τον ερωτικό καημό.

(ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)