Στη σελίδα 335 του βιβλίου υπάρχει μια φωτογραφία. Είναι η χορωδία του Ελληνικού Εργατικού Εκπαιδευτικού Συνδέσμου της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του 1930. Ποια ήταν, άραγε, η κινητοποιητική δύναμη που έκανε μετανάστες και μετανάστριες να τραγουδούν επαναστατικούς ύμνους στις Ηνωμένες Πολιτείες;

Αυτό είναι το ερώτημα που διατρέχει την αφήγηση της Κόκκινης Αμερικής. Εστιάζοντας το ενδιαφέρον του στην ιστορία της αμερικανικής Αριστεράς, από τις αρχές του 20ού αιώνα έως και τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, το βιβλίο αναδεικνύει τα πολλαπλά νήματα που συνέδεαν τις ιδέες της ριζικής κοινωνικής μεταβολής με τους μετασχηματισμούς της καθημερινότητας των μεταναστευτικών πληθυσμών. Η ιστορία της ελληνοαμερικανικής Αριστεράς φωτίζει την πολλαπλότητα της μεταναστευτικής εμπειρίας και υπογραμμίζει τα όρια των στερεοτύπων γύρω από τους Έλληνες μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ταυτόχρονα, ωστόσο, η διαδρομή αυτή μας επιτρέπει να ξανασκεφτούμε γύρω από κάτι ευρύτερο: τις προσδοκίες και τις διαψεύσεις των επαναστατικών βεβαιοτήτων και τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών στην πολιτική φαντασία των ριζοσπαστών του 20ού αιώνα. Η Κόκκινη Αμερική δεν αφηγείται μια ιστορία επιτυχίας. Την ίδια στιγμή, όμως, μέσα από τις συναρπαστικές διαδρομές των μεταναστών που πίστεψαν στην επανάσταση, ανασυγκροτεί τους τρόπους με τους οποίους το ιστορικό απρόβλεπτο συνδιαλέγεται με την αναζήτηση ενός Νέου Κόσμου.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)