Στο έργο αυτό ο Άσμπερυ επιχειρεί την ελεύθερη μεταφορά σε λέξεις και εικόνες όσων άμεσα ή έμμεσα διαβάζει και βλέπει στα κείμενα, στις υδατογραφίες και στα κολάζ του αυτοδίδακτου και απόκοσμου Henry Darger. Στη λυρική του απόδοση ο ποιητής, όπως σε όλα του τα ποιητικά έργα, δεν ακολουθεί κάποιο πρόγραμμα ούτε αναπτύσσει μια κεντρική ιδέα ή μια αυστηρά καθορισμένη διάθεση. Οι εικόνες του Ντάργκερ γίνονται απλώς αφορμή να έρθουν στην ποιητική επιφάνεια συσχετίσεις, συνάφειες, συνυπάρξεις, συρροές, συσκιάσεις και συμφωτίσεις όλων των αδόκητων ειδών.

(Βασίλης Παπαγεωργίου, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)