Σ’ αυτό το βιβλίο εξιστορώ το απάνθισμα των αναμνήσεών μου και τα γεγονότα, όπως διαδραματίστηκαν τον καιρό του Εμφυλίου Πολέμου στο χωριό Βαβούρι της Ηπείρου. Αφηγούμαι την πορεία μας μέχρι την Αλβανία και αργότερα τη ζωή μας στο χωριό Μπελογιάννης της Ουγγαρίας.

Οι αναμνήσεις μου δεν είχαν γραφεί για τόσες δεκαετίες από φόβο ή ίσως κι από ντροπή. Πρόθεσή μου ήταν πάντα να τις μοιραστώ. Ήθελα απλά να γράψω ό,τι ήταν κρυμμένο στο πίσω μέρος του μυαλού μου για πολλά χρόνια. Αυτό που ήθελα ήταν να το αποτυπώσω στο χαρτί, αλλά φοβόμουν να πάρω το μολύβι. Έπρεπε να προετοιμαστώ ψυχολογικά για να υποβάλω τον εαυτό μου σ’ αυτή τη δοκιμασία. Έκανα την αρχή πολλές φορές, αρκετά χρόνια πριν, για να σταματήσω μετά τη γραφή των κεφαλαίων, μη έχοντας ιδέα πώς να προσεγγίσω το θέμα. Το εγκατέλειπα σαν πολύπλοκο και ιδιαίτερα συναισθηματικό. Αυτά τα αισθήματα ήταν μόνο προσωρινά.

Ήθελα ν’ αφήσω πίσω όλη αυτή την εμπειρία, να σβήσει απ’ το μυαλό μου και στο τέλος να πεθάνει μαζί μου. Μη με ρωτήσετε «γιατί τώρα;», αλλά χρειάστηκε πολύ κουράγιο, περισσότερο από ό,τι φανταζόμουν για να αρχίσω τη διαδικασία της συγγραφής… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)