Το βιβλίο αποτελείται από τις σημειώσεις του ίδιου του Winnicott από τους τελευταίους έξι μήνες της ανάλυσης του «Δρα Α.» η οποία έλαβε χώρα σε δύο φάσεις, η μία τη δεκαετία του 1940 και η άλλη τη δεκαετία του 1950.

H εισαγωγή έχει γίνει από τον Masud Khan, μάλιστα τα κείμενα τα οποία περιλαμβάνονται στο βιβλίο
συγκεντρώθηκαν από τον ίδιο, προφανώς με τις ευλογίες της Clare Winnicott. Ο Winnicott είχε ήδη
γράψει γι’ αυτόν τον ασθενή στο κείμενο «Απόσυρση και παλινδρόμηση» (που περιλαμβάνεται στον τόμο Από την παιδιατρική στην ψυχανάλυση), σηματοδοτώντας το ενδιαφέρον του για τη θεραπεία μη νευρωτικών ασθενών και την ανάγκη ο αναλυτής να ακούει και να ανταποκρίνεται σ’ αυτούς τους ασθενείς με διαφορετικό τρόπο από ό,τι σ’ εκείνους για τους οποίους είχε αναπτυχθεί η κλασική ψυχανάλυση. Σε επιστολές του, τη δεκαετία του 1940, στη Hannah Segal και σε άλλους, και σε άλλα γραπτά του είχε σημειώσει πως η κλασική ανάλυση, όπου η ερμηνεία της ενδοψυχικής σύγκρουσης είναι το κύριο μέσο της αναλυτικής θεραπείας, δεν λειτουργεί σ’ αυτούς τους ασθενείς. Θεωρεί ξεκάθαρα τον Δρα Α. σαν έναν ασθενή που χρειάζεται κάτι άλλο από την κλασική ψυχανάλυση. Πιθανώς από εδώ προκύπτει η επιλογή του Masud Khan για τον τίτλο του – το αντιπαραθετικό και όμως συνδετικό: κράτημα και ερμηνεία στην τεχνική της ψυχανάλυσης.

Διαβάζοντας την περιγραφή αυτής της αναλυτικής θεραπείας δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε νύξεις
πολλών από τις ανατρεπτικές ιδέες του Winnicott σχετικά με το τι σημαίνει να είναι κανείς ανθρώπινο ον και τι χρειάζεται για να γίνει αυτό. Εγείρονται πολλά ερωτήματα, ρητά και υπόρρητα, σχετικά με το τι είναι αυτό που κάνουμε όταν αναλύουμε.

(Από το επίμετρο της Angela Joyce)