Το ταξίδι – προσκύνημα που έκαμα κατά τη δεκαετία του 1990 στην Τουρκία και πιο συγκεκριμένα στον Πόντο, στην Ιωνία, στην Καππαδοκία και στην Κωνσταντινούπολη ήταν ευλογημένο. Βίωσα κατά το δυνατόν την Πίστη που είχαν διαχρονικά οι εκεί Έλληνες. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη και ευχάριστη όταν, κατά την επίσκεψη μου, που ήταν συνάμα προσκύνημα και ρεπορτάζ, στην Κωνσταντινούπολη και στη Μικρά Ασία, γνώρισα κρυπτοχριστιανούς στη σύγχρονη Τουρκία. Έτσι ονομάστηκαν εκείνοι οι Ρωμιοί που επί τουρκοκρατίας για να αποφύγουν τα δεινά του ραγιά και τον θάνατό τους, προτίμησαν και προτιμούν να συμπεριφέρονται ως μουσουλμάνοι, αλλά στην ψυχή τους παρέμεναν και παραμένουν Ρωμιοί, Ορθόδοξοι Χριστιανοί και Έλληνες. Οι περισσότεροι και οι περισσότερες ήσαν και είναι τραγικές φυσιογνωμίες. Έκαμαν και κάνουν κάτι που δεν θέλουν και κρύβουν αυτό που πιστεύουν. Τα παρατιθέμενα διηγήματα στον πυρήνα τους αποδίδουν πραγματικά γεγονότα. Τα περισσότερα βίωσε ο ίδιος ο συγγραφέας, τα υπόλοιπα είναι από μαρτυρίες αξιόπιστων προσώπων. Για λόγους ευνοήτους τα ονόματα δεν είναι τα αληθινά. Όμως το γεγονός είναι πως πάνω στην αλήθεια, όπως την έζησα, πλάθεται η μυθοπλασία.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)