Η Λέρος και η «Λέρος», το ωραιότατο νησί των Δωδεκανήσων, με τις κρυστάλλινες θάλασσες και τα χαμηλά βουνά γεμάτα γαλαρίες σκαμμένες με τα χέρια των Λεριών και δηλητηριασμένα από τις βόμβες των Γερμανών και των Άγγλων. Από στρατώνας της Ιταλικής Αυτοκρατορίας σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου, αναμορφωτήριο ανταρτόπαιδων και ανταρτόπληκτων, τεχνικό σχολείο εφήβων που η φτώχεια έσταζε από πάνω τους, ψυχιατρείο αζήτητων ψυχασθενών και εγκαταλελειμμένων παιδιών με ανήκεστο βλάβη, στρατόπεδο εξορίας αριστερών και στρατοπέδευσης προσφύγων, η «Λέρος» αποτελεί μοναδικό εγχειρίδιο της γραμματικής του εγκλεισμού – μας δίνει τους όρους και τους κανόνες, τα ρήματα και τα ουσιαστικά, τα υποκείμενα και τα αντικείμενα, τον αόριστο της οριστικής και τον ενεστώτα διαρκείας της προστακτικής του κράτους. Με έρευνα σε κρατικά και ιδιωτικά αρχεία, σε επίσημες και ανεπίσημες ιστορίες, συνεντεύξεις και μαρτυρίες, περιδιαβαίνοντας έναν αιώνα κακοποίησης του νησιού από διάφορες εξουσίες το βιβλίο ιχνηλατεί και δίνει ανάγλυφα την ιστορία ως προσωπική και συλλογική εμπειρία, και μας λέει ότι υπάρχει μια άλλη Λέρος, έξω και πέρα από την επιβολή, καταστολή και εκμετάλλευση του κράτους, μια Λέρος που είναι το ωραιότατο νησί της Δωδεκανήσου, με τις κρυστάλλινες θάλασσες και τους κατοίκους που αρνούνται να ορισθούν αποκλειστικά μέσα από την ιστορία που τους έχει επιβληθεί και στέκονται όρθια και εμπρόθετα υποκείμενα στην ιστορία που φτιάχνουν.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)