Για ένα μεγάλο διάστημα, που δεν έχει ακόμα τελειώσει, η νεοαποικιοκρατία, η νέα μορφή οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής υποδούλωσης, εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τους πληθυσμούς της μεγάλης ηπείρου. Ακόμα σήμερα οι παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις επεμβαίνουν στρατιωτικά στις χώρες όπου δεν τους αρέσουν οι εξελίξεις ή θίγονται τα οικονομικά και γενικότερα συμφέροντά τους. Όμως στην πραγματικότητα εκεί ηττήθηκε η αλαζονική ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, που καθήλωσε για αιώνες στην καθυστέρηση μια ελπιδοφόρα ήπειρο.
…Παρ’ όλες τις δυσκολίες, αναπτύσσεται και οικονομικά. Δώδεκα χώρες της έχουν ήδη εκμεταλλεύσιμο πετρέλαιο. Η γεωργία και κτηνοτροφία, παρά τους μεγάλους θύλακες δυστυχίας, μπορεί και διατρέφει τετραπλάσιους κατοίκους από ό,τι το 1950, τότε που ολόκληρη η Αφρική ήταν βουτηγμένη στη δυστυχία. Ακόμα δεν έχει εξαντλήσει τους φυσικούς της πόρους. Το αντίθετο. Μόλις αρχίζει η καλλιέργεια σ’ αυτή τη μεγάλη και πλούσια σε πολλές περιοχές ήπειρο. Γι’ αυτούς τους λόγους πολλοί λένε ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της Αφρικής.
Οπωσδήποτε υπάρχουν ταξικά, οικονομικά, εθνικά, πολιτιστικά, θρησκευτικά προβλήματα σε κάθε χώρα. Αλλά και ανταγωνισμοί μεταξύ των κρατών, μάλιστα ένοπλοι, αιματηροί, όπως άλλωστε και στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου. Όμως η Αφρική προχωρά. Δυστυχώς τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δε δίνουν μεγάλη πληροφόρηση για τις θετικές εξελίξεις. Μεταδίδουν κυρίως εικόνες δυστυχίας, εξαθλίωσης, μιζέριας, ώστε ο ταλανιζόμενος από τη σημερινή οικονομική κρίση Ευρωπαίος να σκέφτεται ότι, πάλι καλά, εμείς τουλάχιστον ακόμα είμαστε καλύτερα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)