Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε το 2020 με αφορμή ένα θεατρικό σχέδιο του ΚΕΤ (Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων), του καλλιτεχνικού χώρου που ίδρυσαν η Φωτεινή Μπάνου και ο Δημήτρης Αλεξάκης το 2012 στην Αθήνα, στη γειτονιά της Κυψέλης. Καταπιανόμασταν με το ζήτημα της μνήμης στην ελληνική κοινωνία για δεύτερη φορά. Η πρώτη μας δουλειά, πάνω σε κείμενα του Ηλία Πούλου και του Δημήτρη Αλεξάκη, ήταν αφιερωμένη στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο. Και στις δύο περιπτώσεις, θέλαμε να διερευνήσουμε τη σχέση ανάμεσα στη λογοτεχνία και την ιστορία, στη γραφή και τη μαρτυρία. […]

(Από τον πρόλογο της έκδοσης)