Γεννήθηκε στο Φόξροκ της Ιρλανδίας το 1906. Σπούδασε γαλλική και ιταλική φιλολογία στο Κολλέγιο Τρίνιτυ του Δουβλίνου, όπου επέστρεψε ως λέκτορας το 1930 και βιάστηκε να παραιτηθεί το 1931. Το 1928 γνώρισε τον Τζέημς Τζόυς του οποίου υπήρξε στενός φίλος και γραμματέας. Το 1937 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι όπου και έζησε έως το τέλος της ζωής του, το 1989. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του λόγου: ποίηση, δοκίμιο, μυθιστόρημα, θέατρο. Η πρώτη του νουβέλα “Μάρφυ” εκδόθηκε στα αγγλικά το 1938. Ακολούθησαν οι νουβέλες: “Βατ”, η τριλογία “Μολλόυ”, ” Ο Μαλόν πεθαίνει” και “Ο ερημωτής”. Ο Μπέκετ έγινε ευρύτερα γνωστός το 1953 με την παράσταση του πρώτου του θεατρικού έργου, του “Περιμένοντας τον Γκοντό”. Ακολούθησαν: “Τέλος του παιχνιδιού”, 1957, “Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ”, “Οι ευτυχισμένες μέρες” -που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη το 1961- και πολλά άλλα σύντομα έργα. Το 1969 τιμήθηκε με το βραβείο Nobel Λογοτεχνίας.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)