Το πολύ ενδιαφέρον και απομυθοποιητικό πόνημα του Γρηγόρη Ιωάννου φιλοδοξεί «να αρθρώσει μια γενική θεώρηση για το πώς κανονικοποιήθηκε η διχοτόμηση» στους Ελληνοκυπρίους, κατά τα τελευταία 25 -κυρίως 15- χρόνια, και έτσι να φέρει στο φως ένα κρυμμένο αλλά «κοινό» μυστικό των Ελληνοκυπρίων.
Το βασικό επιχείρημα του βιβλίου είναι ότι «η εδραίωση της διχοτόμησης» δεν ήταν «αυτόματη», ούτε συνέβη «πίσω από την πλάτη» των Ελληνοκυπρίων. Ίσως πιο «σημαντική ήταν η απώθηση από πολλούς των συνεπειών του ηχηρού Όχι» του 2004 και «η αδυναμία τους να επεξεργαστούν εναλλακτικές πρακτικές και άλλα σενάρια τα επόμενα χρόνια». Προσθέτει δε ότι «η απομυθοποίηση που επήλθε με τη διαδικασία του δημοψηφίσματος σήμανε το τέλος της ομίχλης και μαζί και το τέλος της αθωότητας για όλους»: εννοεί βέβαια για τους Ελληνοκυπρίους που πριν εμφανιζόντουσαν διεθνώς ως διαλλακτικοί, ενώ οι Τουρκοκύπριοι αδιάλλακτοι υπό τον Ραούφ Ντενκτάς (Rauf Denktas). Διευκρινίζει δε, ότι το σύνθημα «ο Ντενκτάς στον νότο» το φώναξαν οι Τουρκοκύπριοι «το βράδυ της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος, αντιστρέφοντας έτσι τον εθνοκεντρισμό που εξέφραζε και υπηρετούσε ο Ραούφ Ντενκτάς και οι συνεργάτες του». (Αλέξης Ηρακλείδης, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων-Πολιτικής Επιστήμης: Θεωρίας και Ανάλυσης Συγκρούσεων, Πάντειο Πανεπιστήμιο)