Στον Ταχυδρόμο της Έσης ο Μπίχνερ κατορθώνει να συνεγείρει χωρίς να αποχαυνώνει. Παρουσιάζει οικονομικά και δημογραφικά στοιχεία, μια γνώση που η άρχουσα τάξη κρατάει για τον εαυτό της, με τρόπο εύληπτο και συναρπαστικό, συγκρίνει την εξαθλίωση των φτωχών αγροτών με τη σπατάλη των πλουσίων, και την εξηγεί με τρόπο που κινητοποιεί και καταπολεμά τη μοιρολατρία. Συνδέει τη βαθιά θρησκευτικότητα των Γερμανών αγροτών με τις συνθήκες της ζωής τους, και με θρησκευτικά επιχειρήματα παρακινεί σε δράση για μια νέα δίκαιη τάξη πραγμάτων κατά τον τρόπο των θεολόγων του 16ου αιώνα που υποστήριξαν τον Πόλεμο των Χωρικών. Το κείμενο συγκινεί και ταυτόχρονα παρακινεί τη σκέψη, με τον τρόπο των μεγάλων έργων τέχνης. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Ταχυδρόμος της Έσης συγκαταλέγεται δικαίως στο λογοτεχνικό έργο του Γκέοργκ Μπίχνερ, αλλά και στα σημαντικά πολιτικά κείμενα της περιόδου ανάμεσα στις δύο επαναστάσεις, του Ιουλίου του 1830 και του Μαρτίου του 1848.

(Από το επίμετρο του Θόδωρου Παρασκευόπουλου)