Ποια µοίρα περίµενε αυτούς τους καταδικασµένους άντρες; Η θάλασσα ψιθυρίζει τα ονόµατά τους. Κάτω από την επιφάνειά της κρύβονται µαύρα σκοτεινά βράχια, πνίγονται φαντάσµατα. Και πέρα από το σουέλ, ο φαγωµένος από την αλµύρα φάρος στέκει µονάχος και µεγαλειώδης.

Κορνουάλη, 1972. Ένα πλοίο φτάνει σ’ έναν αποµακρυσµένο φάρο, µίλια µακριά από την ακτή, µεταφέροντας προµήθειες για τους φαροφύλακες. Όµως κανείς δεν είναι εκεί. Η είσοδος του φάρου είναι κλειδωµένη από µέσα. Το τραπέζι στρωµένο. Το ηµερολόγιο καιρού του αρχιφαροφύλακα κάνει λόγο για µια καταιγίδα που µαίνεται γύρω από τον φάρο – όµως οι ουρανοί ήταν καθαροί όλη την εβδοµάδα. Στο καθιστικό και την κουζίνα, τα ρολόγια έχουν σταµατήσει. Δείχνουν όλα οκτώ και σαράντα πέντε.
Δύο δεκαετίες αργότερα ένας συγγραφέας θέλει να µάθει τι πραγµατικά συνέβη. Επισκέπτεται τις γυναίκες των αγνοούµενων αντρών, για να µπορέσει να φτάσει στην αλήθεια. Οι αφηγήσεις τους όµως είναι γεµάτες παραλείψεις, κενά και αντιφάσεις. Σιγά σιγά αποκαλύπτονται µυστικά και έρχονται στην επιφάνεια οι θαµµένες αλήθειες. Ένας ύπουλος ίσκιος απλώνεται πάνω από τον βράχο…

Εµπνευσµένο από πραγµατικά γεγονότα. Μια ιστορία για την αποµόνωση και την εµµονή, την πραγµατικότητα και την ψευδαίσθηση, αλλά και για το φως που πρέπει να µείνει αναµµένο όταν όλα τα άλλα τα καταπίνει το σκοτάδι…

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)