Κάποιος φουκόφιλος θα ισχυριζόταν πως το ότι η «κριτική σκέψη» διαβάζει µε µάτια διάπλατα κλειστά τα φουκωικά ερωτήµατα και το ότι δεν βλέπει αυτό που βρίσκεται κάτω από τη µύτη της είναι ζήτηµα φουκωφοβίας. Ενδεχοµένως. Σίγουρα, όµως, είναι ζήτηµα ανά-γνωσης του παρ-όντος…

«Eδώ και τρεις αιώνες κάποιοι ανόητοι εκπλήσσονται, επειδή ο Spinoza επιθυµούσε την απελευθέρωση του ανθρώπου, µολονότι δεν πίστευε ούτε στην ελευθερία του ανθρώπου ούτε καν στην ιδιαιτερότητα της ύπαρξής του. Σήµερα, καινούργιοι ανόητοι ή οι ίδιοι µετενσαρκωµένοι, εκπλήσσονται, επειδή ο Foucault, εκείνος που ανήγγειλε τον θάνατο του ανθρώπου, συµµετείχε σε πολιτικούς αγώνες.»
– Gilles Deleuze

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)