Πρώτα πρώτα, είναι ανάγκη να προσδιοριστεί από πού ακριβώς προέρχεται το υψηλό. Ο αληθινός συγγραφέας δεν θα πρέπει να έχει ταπεινό και ανελεύθερο φρόνημα. Γιατί, αν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του σκέφτεται και πράττει κανείς με μικροψυχία και δουλοπρέπεια, δεν είναι δυνατό να δημιουργήσει κάτι θαυμαστό κι ανθεκτικό στον χρόνο. Σπουδαία είναι τα έργα αυτών που, όπως είναι φυσικό, επεξεργάζονται έννοιες που διαθέτουν βάθος.
Το Περί Ύψους του Λογγίνου είναι ένα έργο ανοιχτό και κλειστό μαζί. Κι αυτό είναι το επίτευγμά του. Εκεί που νομίζει κανείς ότι ο συγγραφέας κανοναρχεί και εποπτεύει αυστηρά τη δημιουργική διαδικασία, εκεί ακριβώς δίνει το σύνθημα στον άξιο δημιουργό να ελευθερωθεί, να απαγκιστρωθεί, να ανοίξει νέους δρόμους.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)